5. We'll play with my rules

Hej ;)

To jak szybko pojawiły się komentarze, mnie zszokowało!  Wydaje mi się że chyba historia wam się podoba!  Mam rację ? Wasze komentarze tak mnie mowtywują że pierwszy raz w życiu w przeciągu godziny napisałam stosunkowo długi rozdział.! Jesteście cudowni dziękuję wam! 
Jeżeli jest coś co wam się nie podoba piszcie!  Jestem otwarta na nowe propozycje oraz na wasze uwagi. :D
Mam do was pytanie, chcecie żebym napisała następny rozdział z perspektywy narratora?  Wtedy zdecydowalibyście co się lepiej czyta ;)
A więc jeżeli uwarzasz że mam napisać to dopisz to w komentarzu!  ;*

Tym razem zmieniamy zasady bo nie wyrabiam z pisaniem rozdziałów ;P

5 Komentarzy = Następny rozdział.

Zobaczymy czy dacie radę ^^

Buziaki
Kiicciiaa <3
:3

Enjoy ;3

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Patrzenie na ich pełne strachu miny nigdy mi się nie znudzi. Nie powstrzymałsm się i zaczęłam się śmiać. Patrzyli na mnie zdezorientowani i lekko wystraszeni.

  -Wasza gościnność zaskakuje mnie za każdym razem.- Z ironią powiedziałam i podeszłam do kanapy.

Usiadłam na kolanach blondyna i uśmiechmęłam się słodko.

  - Odezwijcie się w końcu!  Ja nie gryzę, ehm a nie sory jednak tak. - Zaśmiałam się i wstałam  spowrotem stając przed nimi.
  -Czego chcesz!?  Zabiłaś naszego przyjaciela!  - Krzyknął chłopak w lokach i zielonych oczach.

  -Ile razy jeszcze zamierzacie się pytać czego chcę?  Jesteście tak nie pojętni. Za tego faceta  przepraszam, nie bierzcie do siebie - Obojętnie rzuciłam

  -Ah no i skoro mamy się lepiej poznać, przedstawcie się w końcu. To nie kulturalne zaczynać z kimś rozmowę bez prawidłowego powitania - Dodałam i usiadłam na fotelu obok.

  -Kto powiedział że zamierzamy się poznać lepiej?  - Zapytał brunet z brązowymi oczami i za dużą pewnością siebie.

  -Ja tak powiedziałam, i uwierz mi to wystarczy. - Oschło odpowiedziałam
 
  -Jestem Niall- Przedstawił się farbowany blondyn o błękitnych tęczówkach.
  -Liam- Rzucił krótko chłopak o czekoladowych oczach

Po chwili ciszy w której wyczekiwałam na przedstawienie trzeciego chłopaka nadal nie otrzymałam odpowiedzi.
Blondyn widząc moje zniecierpliwienie przemówił za niego.
  -A to jest Harry - Pokazał palcem na chłopaka w lokach.

Pokiwałam głową i uśmiechnęłam się do każdego pokolei.
  -A teraz Harry, powiedz mi gdzie znajdę Zayna.? - Udawanie miłym głosem zapytałam.

Po chwili jego milczenia złapałam go za brodę i podsunęłam do siebie.
  - Masz ze mną rozmawiać, jasne?! - Krzyknęłam.
  - Jest u siebie, na górze.- Syknął przez zęby.
  -Chłopczyku, zapamiętaj coś sobie. Do mnie się nie mówi przez zęby - Powiedziałam i popchnęłam go lekko do tyłu.

Weszłam na górę i wsłuchałam się dokładnie używając mojego dobrego słuchu.
2 bicia serca, są we dwóch, w drógim pokoju na prawo. 
Podeszłam do drzwi i zapukałam.
W drzwiach stanął chłopak o szaro niebieskich oczach i brązowych włosach. Na mój widok na jego twarzy wymalowało się obrzydzenie. Lubię jak ludzie się mnie boją. W pewnym sensie mnie to zaspokaja.

  -O ironio, znowu ty otwierasz mi drzwi - Powiedziałam i uśmiechnęłam się ironicznie.
Przeszłam obok chłopaka i weszłam w głąb ogromnego pokoju.

  -Hej Zayn, dawno się nie widzieliśmy.Coś się zmieniło?  Ktoś zmarł że tak na mnie patrzysz? - Zapytałam udając niewiniątko i stanęłam na przeciwko niego.
  -Nie, dziwko, nie zmieniło się nic poza tym że zabiłaś mojego przyjaciela!  - Krzyknął i mnie popchnął.

Zdziwił go fakt że pomimo że użył całej swojej siły, ja nawet się nie ruszyłam.
Popatrzył na mnie zdezoriwntowany i zacisnął zęby oraz ręce w pięści i z wściekłością popatrzył mi w oczy. Cały był tak nabuzowany, że gdyby nie fakt że jest tylko człowiekiem, prawdopodobnie by mnie już zabił.

  - Słuchaj mnie teraz uważnie, wasz zamrły przyjaciel chyba uświadomił wam że lepiej ze mną nie zadzierać. Spodobałeś mi się bo jesteś silny jak na człowieka. Nie mówię tylko o sile fizycznej. A gra z wami mi się spodobała. Więc będę ją kontynuować. Ale pamiętaj, to moja gra i gramy na moich zasadach. - Powiedziałam przez zęby i stanęłam z nim twarzą w twarz tak że dziliły nas milimetry.

Czułam jak jego klatka piersiowa szybko i w nie nautralnie szybkim tęmpie się podnosi i opada.
  -Podoba mi się twój strach. - Wyszeptałam.

Jest odemnie wyższy, o jakieś 5 centymetrów, i większy. Ale pomimo tego, to ja góruję, a on to wie.

  -Powiedz mi, czego ty odemnie chcesz- Spokojnym głosem poprosił.

  -Chcę żebyś się we mnie zakochał, ale sam od siebie. A ja z tego będę miała zabawę - Ze złowieszczym uśmiechem na ustach powiedziałam.

  -Myślisz że jak będziesz zabijać ludzi na których mi zależy to cie pokocham? - Zapytał z ironią wymalowaną na twarzy.

  -Nie myślę, ja to wiem Zayn - Melodyjnie powiedziałam.

  -Czemu chcesz żebym cię pokochał? - Opanowując swoje nerwy zapytał.

  -Za dużo chcesz wiedzieć Zayn, za dużo. - Westchnęłam i usiadłam na fotelu.

Usłyszałam za sobą kroki ale nue zbyt się tym przejęłam. Po chwili poczułam że coś kapie na moją skórę. Zaczęło wrzynać mi się w skurę. Parzyć aż po kości.
Zaczęłam krzyczeć z bólu, moje krzyki były coraz głośniejsze.  Aż w końcu skończył.
Zaczęłam płytko oddychać i próbować powstrzymać łzy które próbowały wydostać się z moich oczu.

Gdy próbowałam dojść do siebie poczułam ogromny ból. W mój brzuch został wbity ogromny drewniany kołek.
  -Pudło, tak mnie nie zabijesz - Ledwo powiedziałam.

Wtedy poczułam że kołek został nasączony, po całym moim ciele zaczęła rozprzestrzeniać się Werbena.
Popatrzyłam na nich z nienawiścią w oczach i upadłam na podłogę bez świadomości.

....