20. Lunch time !

Hejj ;3


Co tam ???
 Ten rozdział znowu dłuższy niż zwykle !
 Mamy nową osobę w blogu przekonacie się kim jest w trakcie czytania ! ;]

BARDZO WAM DZIĘKUJĘ ZA RÓWNE 150 KOMENTARZY NA BLOGU !!
NO I OCZYWIŚCIE ZA PONAD 4000 WYŚWIETLEŃ !!!!

Kocham was !


Buziaki !!


9 Komentarzy - Nowy rozdział





~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~




*Dzień później*




-Katherine, wstawaj. Mam dla ciebie śniadanie - Usłyszałam szept Zayna.


-Zayn, daj mi spać - Westchnęłam zaspanym głosem

-Proszę ! - Poprosił mnie gładząc mój policzek.


Usiadłam na łóżku i popatrzyłam na niego zaspanymi oczami.
Poczułam krew gdy tylko usiadłam do pionu. Zayn podłożył mi swoją rękę pod usta. Popatrzyłam na ranę na nadgarstku i zaczęło we mnie buzować.
Dawno się nie karmiłam więc to co chłopak właśnie robił było głupotą ! Moje oczy się zaczerwieniły i wokół pojawiły się żyły.


-Zayn, kurwa weź tą rękę. Chory jesteś ? - Krzyknęłam lekko na chłopaka i odwróciłam głowę w drugą stronę.

-Pij, proszę - Spokojnie powiedział.

-Czy ty aż tak pragniesz śmierci ? Jeżeli tak bardzo tego chcesz zamienię cię w wampira ! Będziesz martwy. Będziesz tym samym potworem co ja ! - Dobitnie i z lekką ironią krzyknelam.

- No dalej, przemień mnie ! - Poprosił cwaniacko

-Nie chcesz tego Zayn, za bardzo kochasz rodzinę i tych chłopaków...


Wstałam z łóżka i podeszłam do okna.
Usłyszałam jak Zayn cicho syknął z bólu, widać rana byłą dość głęboka.
Popatrzyłam na nieggo zza ramienia i przewróciłam oczami. W wampirzym tempie znalazłam się za nim i przegryzłam sobie nadgarstek, poczym przyłożyłam mu go pod usta. Nie próbował się wymigać i po prostu zaczął pić.

Gdy uznałam że wypił wystarczająco i rana napewno się zagoiła, wyrwałam rękę. Zayn wziął głęboki wdech i następnie przez chwilę oddychał w szybszym tempie. Wściekła na niego bez słowa zbiegłam po schodach do piwnicy. Wyjęłam jedną z torebek z krwią i szybko ją wypiłam ukajając tym moje nerwy.
Usłyszałam że ktoś schodzi do piwnicy będąc w trakcie picia drugiej torebki.
Oderwałam się od picia i oblizałam wargi. Popatrzyłam w stronę drzwi.


  - Kath, przepraszam cię. - Powiedział Zayn gdy tylko mnie zobaczył.


Nie odpowiedziałam....

Podszedł do mnie i klęknął koło mnie, siedzącej na krześle. Popatrzyłam na niego od stóp do głów i nie zwarzając na jego proszącą minę, zignorowałam go i kontynuowałam spożywanie mojego posiłku.

Gdy już wypiłam wstałam z krzesła i wymijając chłopaka udałam się do kubła w rogu pokoju by wyrzucić pustą torebkę.
Poczułam spore dłonie na moich biodrach i ciało Zayna powoli przytulające się do mojego.
Zrzuciłam jego ręce i obróciłam się twarzą do niego.

  - Zayn, zrozum. Ja nie jestem opanowanym wampirem. Pierwszy raz kiedy udało mi się powstrzymać, i nie zabić. Był przy tobie. Ale nie potrafię tobie ani sobie obiecać że przy następnym razie również dam rade. Nie chce twojej śmierci a boje się że gdy dalej będziesz mnie prowokował to ja ją spowoduję. - Szybko powiedziałam.


- Katherine, przepraszam. Po prostu to jest uczucie nie do opisania, z jednej strony bolesne a z drugiej zabiera nas w nas własny świat Kath. Cudowny, piękny świat. W którym jesteśmy sami, zaspokajam ciebie ale i zarazem siebie. - Przeprosił patrząc mi prosto w oczy.

- Wiem to Zayn, z mojego punktu widzenia jest to jeszcze lepsze niż z twojego. Ale to jest złe. Nie moge rozumiesz ? Nie opanuje się po to silniejsze odemnie. A więc proszę, nie rób tego !!- Szepnęłam

Pocałował mnie delikatnie a ja objęłam go w szyi.
Uśmiechnęłam się przez pocałunek.

-To znaczy że się zgadzasz ? - Z rozbawieniem zapytałam odrywając się od niego jedynie odrobine ustami.

- Mhmm - Wymruczał w moje usta i znowu mnie pocałował.

Mocno przyciągnął mnie do siebie w pasie a ręką zaczął delikatnie bawić sie moimi włosami.
Czułam jak co chwilę delikatnie się uśmiecha. Podsadził mnie na szafkę i stał przedemną delikatnie i z uczuciem całując mnie po ustach i ich kącikach. Co jakiś czas uraczał soczystym pocałunkiem również moją szyję.

- Kocham cię wiesz ? - Szepnął w między czasie nadal składając pojedyńcze pocałunki na mojej twarzy.

- Ja ciebie też Zayn, kocham cie cholera - Westchnęłam z uczuciem.

Pocałował mnie w nos a ja cicho się zasmiałam.
Nie chcąc już czekać pocałowałam go nieco namiętniej w usta. Oczywißcie odpowiedział mi tym samym.

  - Dobra, starczy - Zaśmiałam się po chwili i ręką odsunęłam go od siebie.
Pocałował mnie w czoło i złapał za rękę.

Czuje się jak mała dziewczynka gdy tak robi, pomimo iż bezsprzecznie nią nie jestem.

  - Będziesz jeszcze jadła czy spadamy?- Wesoło zapytał.

  - Chodźmy, jestem narazie pełna- Dostał ode mnie w odpowiedzi.

Trzymając się za ręce weszliśmy na parter i udaliśmy się do stołowego. Dzisiaj ochoty nie mam na nic, chyba przeleże cały dzień.

Położyłam głowę na jego nogach opierających się o ławę przed sofą. Ja zaś leżałam a moje nogi od kolana w dół zwosały poza sofę.

  - Mamy dzisiaj koncert wiesz - Powiedział po paru minutach filmu, gładząc moje włosy oraz mój policzek.

  - Może byś przyszła - Dodał zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć.

  - Ehm, no ostatecznie mogę pójść. Ale wątpie że spodoba się to reszcie twojego zespołu...- Z wyraźną niepewnością odpowiedziałam.

  - Chuj z tym Kath, na prawdę mogą pocałować się w dupę. - Przekonująco powiedział.
Pokiwałam głową zgadzając się z nim.

Ogladaliśmy jakąś komedię której szczerze nie wystawiłabym nawet oceny "niezła".

W końcu po drugim film się skończył stwierdziłam że nie dam rady tak bezczynnie siedzieć i ugotuję im obiad. Dawno nie gotowałam ale jestem pewna na 100% że tego się nie zapomina. Pamiętam jak robi się tradycyjne włoskie Spaghetti. Nauczył mnie szef kuchni z jednej restauracji mój stary kumpel , właśnie we włoszech. Uhh, to było z 50 lat temu.
Ciekawe co u niego.

Sprawdziłam czy wszystko jest i pełna lodziwu stwierdziłam że mają nawet właściwy ser...
W czasie robienia Zayn krzyknął z kanap że zarąbiście pachnie z 10 razy.
W końcu po pół godzinie jedzenue było gotowe. Nałożyłam każdemu na tależ i postawiłam je na stole podobnie jak i starty ser w miseczce oraz sałatę z ogórkami.

  - Zayn, zawołaj ich proszę na obiad, na mnie nie zareagują. Ja pójde do Louisa. - Poprosiłam.

Zgodził się i poszedł na górę a ja zaraz za nim.
Zapukałan do drzwi a zaprosił mnie do środka kobiecy głos. Zastanawiałam się kto to.

  - Hej jestem Eleanor, dziewczyna Louisa. Ty musisz być Katherine tak?  - Serdecznie się przedstawiła i zapytała.

  - Tak, zgadza się. Miło cię poznać, chciałam zawołać Louisa na obiad. Nie wiedziałam że jesteś, zaraz dołożę jedno nakrycie do stołu - Wesoło powiedziałam.  

  - Dziękuję, Louis jest w toalecie zaraz przyjdziemy- Powiedziała jeszcze przed moim wyjściem.

  Zgodziłam się i poszłam na dół nakryć jeszcze dla niej.
Potem usiadłam przy stole i czekałam aż reszta przyjdzie.
Jako pierwszy zjawił się Niall, popatrzył na mnie a następnie na jedzenie na stole i usiadł. Ale najdalej odemnie.

  - Ty to zrobiłaś? - Zapytał a w tym momencie di pokoju wszedł Liam.

Pomachałam twoerdząco głową i popatrzyłam na Liama.
Usiadł cały czas mnie obserwując.

  - Nie za dużo nakryć? - Zapytał cwaniacko Harry po wejściu do pokoju z Zaynem i ogarnięciu stołu.

  - Nie, Eleanor dzisiaj je z nami - Miło odpowiedziałam.

  - O tym akórat wiem... - Jasno sugerując o co mu chodzi odpowiedział siadając.

  - Skończ zanim pożądnie zacząłeś Hazz!- Powiedział Zayn poczym usiadł koło mnie.

  - Hah, a więc co będziesz udawać.że jesz ? - Zakpił Harry.

  - Nie, ja będe jadła. Dokładnie jak ty!  Ja też jestem człowiekiem. Tylko z dodatkowymi potrzebami rzywnościowymi, a teraz proszę bądź cicho i spróbuj Spaghetti bo uwierz lepszego nie jadłeś. - Odpowiedziałam starając się nie przesadzić z tonem.

Poczułam że Zayn delikatnie głaska mnie po udzie. Nie powiem, ukoiło to we mnie nerwy.

  - No hej!  Co to za pyszności? - Z szerokim uśmiechem na ustach zapytał Louis podchodząc do stołu z El.

  - Orginalne włoskie Spaghetti ! - Oznajmilam.


-Mniaaam !- Powiedziała El.

Zaśmiałam się a oni usiedli obok mnie.
Zaczeliśmy jeść, i po minach towarzystwa wniązkuję iż chyba im smakuje.

- Nie musisz się zmuszać do jedzenia Katherine ! I tak nic ci to nie pomoże!- Wrednie wysyczał Harry, tak że aż jedzenie stanęło mi  w gardle.

- Przestań Hazz ! - Zwrócił mu uwagę Louis.

- Harry ma racje - Tym razem odezwał się Liam.

- Nie prawda ! Znam Katherine tylko z opowiadań Louisa. Ale powinieneś być świadomy tego że jest na równi z nami ! Albo nawet wyżej ! Posiada umiejętności których my nie posiądziemy nigdy. Oraz przeżyła tyle ile my nigdy nie przeżyjemy. - Lekko wkurzona El powiedziała do Harrego.

- Zamknij się El ! Nie znasz jej to się nie wpierdalaj! - Warknął Harry

-Kurwa Harry przeginasz ! Uspokój się do cholery i daj im spokój ! - Krzyknął Louis broniąc mnie i El.

- Ty też mnie nie znasz ..... - Cicho powiedziałam i odsunęłąm się od stołu z prawie pełnym talerzem jedzenia i w moim tempie udałam się na piętro.

Wyszłam na dach przez wyjście na końcu korytarza i przeszłam na stronę na której nie będę widoczna ze strony ulicy. Usiadłam na dachu i popatrzyłam przed siebie. Podwinęłam nogi pod głowę i oparłam o kolana głowę. Patrzyłam na miasto rozwijające się stóp lekkiego wzniesienia na którym znajduje się dom chłopców. Zastanawiam się co zrobić z tym że moja ''nowa ja'' zaczyna mi doskwierać. Nie lubię być uczuciowa, delikatna i kochana. Wolę żyć moim życiem, bez problemów i bólu. Ale z drugiej strony, nie wiem czy tym życiem dałabym radę jeszcze żyć. Bo to życie, musiałoby być życiem bez Zayna, a w tym momancie nie potrafię sobie tego wyobrazić....

-Katherine ?- Usłyszałam uspokajający i spokojny głos Eleanor.

  -Tak? - Zapytałam przerywając rozmyślanie.

Zaczęła ostrożnie iść w moją stronę .
Usiadła koło mnie i wzieła głęboki wdech.

  - Louis powiedział mi o tobie bo fascynują mnie wampiry. Mam nadzieję że nie masz mu za złe. Mam pytanie, jak przebiega przemiana? -Zapytała mnie lekko zmieszana dziewczyna.

  - Ehm, nie mam. Muszę dać ci moją krew a następnie zabić, potem musisz napić się krwi aby dokończyć przemianę, a jeśli tego nie zrobisz to zginiesz.- Bez większego zainteresowania przedstawiłam jej sytuację.

  - A każdy wampir może przemienić człowieka ? - Zadała kolejne pytanie.

  - Tak każdy, ale im starszy wampir go przemieni tym silniejszym wampirem będzie.- Odpowiedziałam nabierając podejżeń ci do jej ciekawości.

  - A ile ty masz lat ? Ah no i nie denerwuję cie tymi pytaniami??- Zadała już trzecie pytanie.

  - Nie, nie ma sprawy. Ja mam 519 - Delikatnie się uśmiechnęłam i odpowiedziałam.

  - Całe życie marzyłam poznać wampira i sama nim zostać - Westchnęła cicho.

  - Uwierz mi, nie chcesz tego. Jest to cudowne ale ty jesteś za dobra. Za kochana. Tacy jak ty, żałują przemiany. - Odpowiedziałam jej lekko stanowczym tonem.

  - Nie znasz mnie tak dobrze wiesz. Każdy ma dwie strony. - Powiedziała z przekonaniem


- Przemień mnie Katherine....






TBC.....



NOWA OSOBA :



Eleanor Calder

21- letnia studentka Politechniki i Socjologii na Uniwersytecie w Manchesterze.
Dziewczyna Louisa.
Wesoła, miła, kulturalna i bardzo wyrozumiała dziewczyna.
Jest mądra i pełna ambicji co do swojej przyszłości. Od kiedy jest w związku z Louisem ma wielkie problemy z natrętnymi, wrednymi do niej i wyzwającymi ją fankami. Jednak pomimo tego jest zawsze przy Louisie i stara się wspierać i jego i fanki zespołu 1D.