31. I'm a survivor.

Hej :*

Moje drogie kicianators ! 

Dzisiaj urodziny ma jedna z was ! 

A więc Happy B-Day dla cudnej  Wiktori - @JasiuuAkaMistrz  :D

Wybaczcie za odrobinę krótszy czas ale prawie wylądowałam w szpitalu, no i hmm po prostu gorsze pare dniu.

Kocham was 

Buziaki :*

9 Komentarzy = Nowy rozdział

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

*Perspektywa Zayn'a*

Więcej naraz nie mogło się skomplikować. 

Uwielbiam Perrie, ale kocham Katherine. 

I prawdopodobnie nic tego nie zmieni. 

Gdy trzymam w ramionach Pezz tak bardzo chciałbym by była to Kath. 

Wiem że to nie okej i powinienem zerwać z Perrie nie robiąc jej nadziei. 

Ale nie umiem jej tak skrzywdzić.

Jeszcze gdyby tego było mało Niall zachorował. 

Kuźwa. 

Faktycznie zanim pojawiła się Kath nasze życie było lepsze.

 I prostsze. 

Ale z nią jest wyjątkowsze. 

Ciekawsze. 

Ma więcej sensu. 

Ona jest sensem. 

Ona daje życie, nawet nie zdając sobie z tego sprawy.
Moje rozmyślenia przerwał głośny krzyk Melissy. 

Krzyczała imię Katherine. Szybko pobiegłem za głosem starając się jak najszybciej dotrzeć do jego źródła.
Sytuacja na miejscu wprawiła mnie w osłupienie. 

Katherine bezwiednie leżała na podłodze. Była zaskakująco blada a całe jej ciało pokrywały widoczne zielone żyły. 

Melissa klęczała nad jej drobnym i w tej chwili delikatnym i bezbronnym ciałem a po jej policzkach spływały łzy.

  - Cz-Czy ona.. - Trzęsącym się głosem wydukałem.

  - Nie, ale nie wiele czasu jej zostało. - Poważnym głosem powiedział Chris i popatrzł swoimi przepełnionymi bólem i łzami w moje oczy.

  - Jak to możliwe - Czułem jak łzy mimowolnie zbierają się w moich oczach.

  - To moja wina. Dałam jej swoją krew gdy zemdlała z jej niedoboru. Okazało się że to zabija wampiry. Ale ja przysięgam ja nie chciałam!- Przez łzy wydukała Perrie podchodząc do mnie.

  - Nie dotykaj mnie - Warknąłem gdy chciała mnie przytulić. 

Ponownie podjęła próbę złapania ze mną kontaktu fizycznego.

  - Nie dotykaj mnie kurwa !- Wrzasnąłem i odepchnąłem ją spory kawałek od siebie. 

  - Zayn to na prawdę nie jej wina - Wstawił się za Perrie Chris i położył rękę na moim ramieniu. 

Zrzucułem ją na tychmiast i popatrzyłem na niego wściekle.

Schyliłem się nad nią i delikatnie wziąłem na ręce.  

Ignorując zazdrosny wzrok Perrie i Chrisa.
Położyłem ją na łóżku w jej pokoju i usiadłem obok. 

Przejechałem dłonią po jej jasnym policzku. 

Wstałem z łóżka i udałem się na zawnątrz pokoju.
Chris trzymał Melissę w swoich ramionach. 

Obok stała Perrie oraz obok Eleanor w ramionach Louisa.  

Pokój w którym znajdował się Niall i Shela był zamknięty. Liam już się obudził i był pod opieką Harrego i Jade.

  - Jak można ją uleczyć  - Poważnym i grobowym głosem zapytałem 

  - Nie wiem. Nie wiem czy można- Zaszlochała Melissa.

Z pokoju obok wyszła Shela i przywitała nas szerokim uśmiechem.

  - Udało się. Niall żyje i jest w pełni sił. - Oznajmiła

  - Shela, musimy uratować Katherine.  Błagam wymyśl coś - Błagalnym głosem poprosiła Melissa

Popatrzyła na nas wszystkich i spowrotem wróciła do pokoju.

  Poszedłem zaraz za nią. Usiadła w kręgu zrobionym ze świec.

  - Chodź do mnie - Zwróciła się do Nialla. 

  - Ty także Zayn. Ale najpierw zawołaj Melissę i Jade - Poprosiła.

Zrobiłem jak chciała. Wszyscy usiedliśmy w kręgu trzymając się za się za ręce.

  - Gdy jesteśmy razem, jako przedstawiciele wszystkich gatunków moja moc jest o wiele silniejsza - Wytłumaczyła Shela.

  - Znajdę sposób by ją wyleczyć. Obiecuję - Szepnęła.


Zamknęliśmy oczy a Shela zaczęła głośno wypowiadać słowa w jakimś nie znanym nam języku.
Nagle poczułem jakby cała energia ze mnie zniknęła i przeniosła się na dłonie złączone z jednej strony z dłonią Melissy a z drugiej z Jade. 

Usłyszałem w myślach głos który rozkazał mi powoli otworzyć oczy i broń boże nie zrywać połączenia. 

Gdy je otworzyłem zobaczyłem że wszyscy mnie uprzedzili.

  - Teraz możecie rozłączyć krąg - Oznajmiła Shela.
 
  - Czego się dowiedziałaś - Zapytała cicho Melissa.

  - Jest jeden sposób na jej uleczenie. - Westchnęła

  - Ktoś musi wypić 3/4 jej krwi. I bynajmniej nie wampir bo sam zginie. A więc musi to być człowiek. - Wytłumaczyła

  Cisza. 

Nikt się nie odezwał. 

W osłupieniu obserwowałem twarz każdego w pokoju po kolei.

  - J-ja to zrobię - Cicho się zająkałem.

  - Zayn to dużo krwi. Będziesz wymiotował krwią kolejny tydzień,  jak nie dłużej - Oznajmiła Melissa.

  - Ale czemu nie można tej krwi po prostu wytoczyć z jej organizmu ?- Zapytała ni stąd ni z owąt Jade.

  - Ponieważ to nie wytoczy tego co trzeba. A przy piciu i po prostu zasysaniu krwi, pierwsze co wychodzi z krwią w pierwszej kolejności to największe jej zarazki - Wytłumaczyła nam Shela.

  - Zrobię to. - Stanowczo powiedziałem 

  - Dobrze, chodźmy.  Melissa ty też - Poprosiła czarownica.

Udaliśmy się do pokoju w którym znajdowała się Katherine. Usiedliśmy na brzegu łóżka. 

  - Zayn,  na pewno ? - Melissa roztrzęsionym głosem zapytała.  

  - T-t-tak. - Zająkałem się. 

  - Ugryź ją Melissa - Rozkazała Shela.

Shela wstała a Melissa delikatnie nachyliła się nad Katherine. Wgryzła się w jej szyję i szybko odsunęła.

  - Powiem ci kiedy przestać - Oznajmiła Melissa.

  - A ja uspokoję resztę.  - Tym razem odezwała się Shela

Zbliżyłem się do jej szyi i zamknąłem oczy. 

Skoncentrowałem myśli na fakcie iż zginie jak jej nie pomogę.
W moich ustach pojawiało się coraz więcej metalowej ale wcale nie aż takiej złej cieczy. 

Piłem czując jak z łyku na łyk coraz bardziej ciągnie mnie na wymioty.

 Łzy powoli pojawiały się w moich oczach z faktu ile cieczy musiałem połykać i tego jakie były skutki.
Straciłem rachubę tego ile już wypiłem.
Zastanawiam się czy przypadkiem nie zemdlałem. 

W tym że jednak tak nie było upewnił mnie fakt iż poczułem rękę na swoim ramieniu.

  - Jeszcze trochę Zayn. Dasz radę.  - Pocieszający głos Melissy odezwał się zza mnie.

Z łyka na łyk więcej łez spływało po moich policzkach. 

Palenie w gardle i chęć wymiotów były nie do wytrzymania.
W końcu Melissa dała znak że mogę już przestać.  

Odessałem się od niej i opadłem w tył nie znajdując już siły na utrzymanie pionu. Chwilę przed zderzeniem z ziemią zostałem złapany. 

Melissa pomogła mi wstać i poprowadziła mnie pod ramie do mojego pokoju. 

  - Muszę do toalety - Wydukałem. 

Pomogła mi dojść do toalety a z moich ust wydobyła się fontanna krwi. 

W głowie mi wirowało a krew wydobywała się z mych ust od nowa i od nowa. 

Melissa stała nade mną i pocieszająco głaskała mnie po plecach.
W końcu potrzeba zwracania przeszła. 

A moje ciało było zbyt słabe by wykonać jakikolwiek ruch. 

W tej chwili urwał mi się film.

*Perspektywa Katherine*

Boli mnie, wszystko.
Każda najdrobniejsza część mojego ciała. 
A szyja, szyja najbardziej. 

Promieniuje tak mocno że nie do wytrzymania. 
Powoli otworzyłam oczy i zobaczyłam Melissę oraz Shelę.

  

- Jestem w piekle ? 

*2 godziny później*

  

- Nadal mi wszystko wiruje. Wypiłam już jebane 10 worków krwi - Warknęłam z niezadowoleniem. 

  - Powinnaś pójść do Zayna, nie czuje się najlepiej. - Westchnęła Melissa 

  - Ile razy mam to mówić ? MAM TO GDZIEŚ - Nacisnęłam na ostatnie słowa.

- Nie powinnaś. Uratował ci życie krzywdząc siebie - Zimno powiedziała Shels.

  - Super, brawo dla niego.  Wyliże się po tym - Ignorując ją powiedziałam. 

  - Katherine dlaczego, dlaczego znów przerabiamy to samo ?- Zrezygnowanie zapytała Melissa

  

- Jestem. wami. znudzona  -  Westchnęłam przywracając oczami.

Wzięłam szklankę z krwią i udałam się do drzwi. Jednaj na koniec rezygnując i z powrotem się odwracając.

  - Idę zmartwić resztę faktem iż jeszcze żyję - Zaśmiałam się wrednie. 

Zeszłam na dół po schodach i powoli udałam się do salonu. Na kanapie siedzi Liam, Harry, Jade, Louis, Chris, Eleanor i Perrie. Podeszłam do nich i oparłam się i ścianę.

  - Ty żyjesz ?- Zapytał zdezorientowana i zszokowana Jade.

 - Oh proszę,  jestem Katherine Pierce.  Jestem tą zawsze ocalałą.- Zakpiłam.

  - Dobrze że nic ci nie jest - Westchnął Chris i mocno mnie przytulił.

  

- Zgadza się.  - Zadziornie powiedziałam.

  - Ah, Perrie.  Nie wychylaj się z rozdawaniem krwi wampirom - Zaśmiałam się ironicznie. 

  - Czy ty zawsze wyglądasz dobrze ? Nawet po starciu ze śmiercią ?- Zapytał przez zęby Harry i odwrócił głowę w bok.

  - Ehm, prawdopodobnie tak - Zaśmiałam się dumnie.

  - Nie za wysokie progi na twoje nogi ?- Warknął stojący koło mnie Chris.

  - Sugerujesz coś ?- Odwarczał Harry wstając z kanapy i stając na przeciwko Chrisa

  - Ej, ehm. Sorry. Nie jestem zainteresowana żadnym z was. Więc może byście obydwoje opanowali swoje męskie ego i usiedli na dupach?- Zapobiegłam powstaniu bójki między nimi. 

  - Jak przeżyłaś ?- Zapytała Perrie. 

  - Oh, zapomniałam wspomnieć ? Twój chłopak poświęcił swoje zdrowie żeby ratować mi życie. No i nie 

zbyt dobrze znosi wypicie 3/4 mojej krwi. - Z widocznie udawanym przejęciem powiedziałam.

Większość osób z kanapy w przeciągu dosłownie sekund nawet będąc ludźmi znikneli na schodach. 

Chris został przy mnie i popatrzył na mnie ze zdziwieniem.

- Jesteś suką wiesz ?- Zapytał bez emocji.

- I za to mnie kochasz - Uśmiechnęłam się triumfując.

TBC....